Kreken Spreken, tantes fietsen
dinsdag 21 juni 2011

In hun zoveelste fietsexploot, geleid door de fietsnetwerkkaart van Toerisme Oost-Vlaanderen wordt deze keer noordelijk Meetjesland verkend, m.n. het grensgebied tussen Zeeuws-Vlaanderen (N) en Vlaanderen (B), waar ooit smokkelaars "diep in de nacht" ... weet wel. De uitnodiging ging bij deze uit van de jarigen Lieve, Lorraine, Roos, Gaby en Marleen. De fietstantes zijn voor de gelegenheid voltallig. Hier volgt het verhaal van genieten van een mooie fietsdag, een adembenemende tocht langs polders en kreken, door een veelal onbekend en onbemind stukje Vlaanderen. (07/04)

Het krekengebied in het noorden van Oost-Vlaanderen

De kreken ten noorden van Eeklo zijn ontstaan als gevolg van meerdere middeleeuwse doorbraken van de Westerschelde dóór de natuurlijke bedijking (1375, 1404, 1420, 1440, 1510, 1530). Dit ging in regel gepaard met een stormvloed. Op 8 oktober 1375 moet de ergste stormvloed door het Meetjesland geraasd zijn met 10.000-den doden tot gevolg.
Onder de inloed van de getijdenwerking, kregen de kreken hun ± huidige gedaante. Het water is tot op heden veelal nog altijd enigszins brak (tussen zoet en zout), voor kenners te zien aan de vegetatie.
'Doorbraakkreken' zijn te herkennen aan hun relatief grote diepte en steile oevers, het gevolg van de vroegere getijdenwerking. Veelal is er ook een rietkraag aanwezig.
Ooit moerassig gebied, weinig interessant voor landbouw, werd dit door Nederland met plezier afgestaan aan België. De ecologische waarde van deze landschappelijke pareltjes kunnen niet genoeg benadrukt worden.

We vertrekken rond 10.15 uur richting Kaprijke voor een 'kreken spreken'-route van 55 Km.
Johan, broer van dienst, heeft met de aanhangswagen de fietsen ter plaatse gebracht en wordt als dank buitengesloten door vrouwlief (die alle huissleutels veilig bij zich houdt). Gelukkig heeft hij lekkere bessen in zijnen hof...

 

 

Kaprijke is een oude lakenstad met een historisch 17-de eeuws stadhuis en een unieke dorpsweide waar in de middeleeuwen laken werd verhandeld en gekleurd.

Naast het stadhuis staat het 'Beeld voor Vlaanderen' ter ere van Kaprijkenaar Hippoliet Van Peene, die de tekst schreef voor 'De Vlaamse leeuw'. 

Voor de gelegenheid in het gezelschap van:
Bie, Roos, Agnes,
Riet, Myriam, Leen,
Lorraine,
Lieve, Chris en Annemie.

 

We fietsen richting Sint-Laureins waar we, na een heerlijk kopje koffie in het praatcafé 'De Roeland', doorfietsen langs het merkwaardige Godshuis (zie foto links).
Het Godshuis diende vroeger (vanaf 1849) als kliniek tegen de moerasziekte, een lokale variant van malaria die wel eens voorkwam in de moerassige kreken. Het fungeerde later als bejaardentehuis, school en weeshuis. Bijna een ruïne, werd het gebouw volledig gerestaureerd en wordt momenteel uitgebaat als een chique feestzaal, congrescentrum en hotel.

In Sint-Margriete passeren we aan de Kattenhoek de 'kussende kreken': de Blokkreek en de Hollandersgatkreek. Beide kreken zijn 3 Km lang en weven zich kronkelend door het vlakke polderlandschap.

We passeren het minidorp Waterland-Oudeman waar de grenspalen nog verwijzen naar de smokkelpraktijken (vee en boter) die daar vanaf de eerste wereldoorlog tot de jaren 60 veelvuldig voorkwamen!

 

Hier vinden we een mooie pick-nick-plaats (knooppunt 44) waar de broodjes, door Lorraine en Roosje klaargemaakt ons doen watertanden ...

 

We rijden de 'Stee' van Watervliet op: één van de 15 mooiste dorpjes van Vlaanderen. We brengen een kort bezoekje aan de kerk -ook wel de kathedraal van het Noorden- genoemd alwaar we de 'De Nood Gods' van de Meester van Watervliet, één van de Vlaamse primitieven, te zien krijgen.
Op het dorpsplein: het stadhuis (1781), de pastorie (1774), de waterpomp (1774), de boterbank (1788) en de muziekkiosk (1932).

 

  
In de Oudemanskreek staat sinds 1995 de bijzondermooie beeldengroep
"Als de vos de passie preekt, boer, pas op je ganzen", een beeldhouwwerk van Chris Ferket.
Sint-Laureins won hiermee in 1995 de wedstrijd 'een thuis voor een beeld'.

  
In de Krekenpoort (knooppunt 43) trakteren de niet-jarigen met alweer een heerlijk kopje koffie.

Dan komen we aan een bijzonder mooi plekje- met een schattig kleine Sint-Jan-De Doperkerkje in Sint-Jan-In-Eremo, ooit een bedevaartsplek tegen stuipen, koorts en vallende ziekte.
Hier kronkelt de 6 Km lange Boerekreek door de Polder (knooppunt 75).

 

Wat verder wordt de appeltaart van Lieve aangesneden.

En dan fietsen we langzaam maar zeker opnieuw Kaprijke binnen ...
waar een hongerige Johan alweer paraat staat met de logistieke steun.

 

Als afsluiter genieten we op het gezellige terras van 'Huize Lovendonk' van een aperitiefje en degusteren we een overheerlijke 'waterzooi met verse kruidenpasta', klaargemaakt door Lorraine.
En omdat we er niet genoeg van krijgen, ten slotte nog een panaché van chocolade en frambozenmousse!

21 juni. 't Is de langste dag van 't jaar.
't Weer is alweer meegevallen.
We houden het op het terrasje uit tot 22 uur.
En keren dan, moe maar voldaan, huiswaarts ...

Op naar de volgende zussendag !!!

Verslag en fotografie: tante Bie
Samenstelling en eindredactie pagina: Luc B.